Waga: 50 g Kuchnia arabska to bardzo szerokie pojęcie. Składają się na nią tradycje kulinarne co najmniej kilku krajów. Geograficznie jest rozciągnięta od Indii aż po kraje Afryki północnej, dlatego wyróżnia się dwa typy tej kuchni: bliskowschodni oraz śródziemnomorski. Jej charakter ukształtowało nie tylko rozległe położenie, ale także styl życia nomadów oraz przepisy religijne muzułmanów. Jednym z najpopularniejszych dań łączących w sobie i mięso, i warzywa jest tadżin – potrawa występująca w wielu różnych wariacjach. Kuchnia śródziemnomorska oferuje także dania rybne i zupy. Przekąską znaną na całym świecie jest hummus – pasta z ciecierzycy, cytryny, tahini, oliwy, czasem z innymi dodatkami, na przykład awokado czy pomidorami. Chociaż Arabowie przez wieki nawykli do wędrownego trybu życia i raczej nie zajmowali się konserwowaniem i przechowywaniem żywności, to nie można zapomnieć o jednej z najważniejszych rzeczy podawanej do prawie każdego posiłku, czyli chlebku pita, zwanym także chlebkiem arabskim. Każdy łasuch powinien spróbować słodyczy kuchni arabskiej. Proste przepisy dają bardzo smaczne efekty: ciasta bakławę czy basbusę lub bardzo słodkie sezamki. Każdy deser może być urozmaicony słodkimi daktylami lub miodem. Do tego obowiązkowo aromatyczna parzona po kilkakroć kawa po arabsku. Skład:
- pieprz czarny,
- papryka,
- kmin,
- gałka,
- cynamon,
- kardamon.
KOZIERADKA MIELONA DO SAŁATEK, SOSÓW, ZUP ~ 50 g
Kozieradkę stosuje się przede wszystkim do sałatek, sosów, zup oraz wszelkich dań kuchni wschodniej. Kozieradkę stosuje się przede wszystkim do sałatek, sosów, zup oraz wszelkich dań kuchni wschodniej. Używana jest również jako dodatek do innych mieszanek ziołowych. Kozieradka poprawia apetyt oraz przyczynia się do podniesienia naturalnego poziomu testosteronu w organizmie oraz zwiększa libido. Zalecana jest do stosowania jako suplement diety w kulturystyce.
Waga: 50 g
Pokrzywa to roślina popularnie występująca w całym kraju.Rośnie w zaroślach, ogrodach, w przydrożach i na nieużytkach. Niekiedy wyrasta nawet do wysokości 1 metra. Każdy ją zna i wie, że jej liście i łodyga całe pokryte są boleśnie parzącymi włoskami. Pokrzywę zbiera się od późnej wiosny, przez całe lato aż do września. Po wysuszeniu pozyskuje się ziele poprzez „osmykiwanie”, a łodygi wyrzuca się. Jest to całkiem przyjemna czynność i nie grożąca bolesnymi skutkami, gdyż po zwiędnięciu pokrzywa traci swoje parzące właściwości.
Sposób parzenia pokrzywy Czubata łyżeczka suszu wystarcza na filiżankę dobrej herbatki z pokrzywy. Zalewamy wrzątkiem (temperatura wody ok. 96 °C) i zaparzamy około 5 minut. Mocniejszy napar uzyskamy wydłużając czas do 10 minut. Parzymy pod przykryciem. Pić 2 do 3 razy dziennie po filiżance naparu między posiłkami.
CHILLI NITKI 20 g - papryczki chilli
Waga: 20 g
Papryka, bo to ona stanowi surowiec do produkcji przyprawy chili, a właściwie jej najostrzejsza odmiana, pochodzi z tropikalnych obszarów Ameryki, skąd właśnie rozpoczęła się jej wędrówka po całym świecie. W najbliższym sąsiedztwie, w Meksyku zrobiła wprost oszałamiającą karierę - stała się symbolem meksykańskiej kuchni. Aztecka chili jest tam po prostu nieodzowna jako dodatek do niemalże wszystkich potraw. Swą popularność zawdzięcza w dużej mierze starym indiańskim wierzeniom, że jedzenie dużych jej ilości wzmaga potencję seksualną i daje jednocześnie złowrogą moc rzucania czarów na innych ludzi.
Chili w kuchni
W kuchni chili nie ma sobie równych, dopiero w dalekim tle wyłania się pieprz, ustępujący jej siłą ostrości. Gulasz czy paprykarz to dla chili "potrawy klasyczne". Daniom z fasoli, soczewicy, drobiu nadaje właściwego charakteru, inaczej z nią smakuje także zupa z dodatkiem mięsa. Można zaryzykować twierdzenie, że nie byłoby kuchni meksykańskiej bez chili. Należy jednak pamiętać, aby nie wsypywać chili na gorący olej ponieważ bardzo łatwo karmelizuje się i nadaje potrawie goryczy. Groźna z natury, piękna na zewnątrz. Papryka chili może nie tylko cieszyć nasze podniebienia, ale i nasze oczy. Jest wspaniałą rośliną dekoracyjną, która w okresie Bożego Narodzenia, oprócz gwiazdy betlejemskiej i choinek cieszy się dużym powodzeniem.
BRZOZA KORA (100 g) - zioła sklep
Sposób parzenia
1 łyżkę zalać szklanką wody, gotować około 5 minut. Następnie odstawić do przestygnięcia i przecedzić.
Waga: 50 g
Zastosowanie:
Do kuchni arabskiej
Skład:
papryka słodka i ostra.
PRZYPRAWA CHIŃSKA - ZASMAKUJ ORIENTU ~ 50 g
Waga: 50 g
Skład: czosnek granulowany, imbir, gałka muszkatołowa, kminek, pieprz czarny, curry, papryka słodka, marchew, por, cukier, sól.
Waga: 50 g
Zastosowanie:
Do kanapek, masła, jajecznicy, twarogu i zupy pomidorowej, do sosów, gołąbków, gulaszy, spaghetti, pizzy, zapiekanek oraz drobiu i wieprzowiny.
Waga: 50 g
Skład:
- marchew,
- papryka chilli,
- papryka słodka, - papryka ostra, - kolendra, - gorczyca, - czosnek, - cebula, - pieprz, - liść laurowy, - sól.
Waga: 50 g.
Liście babki działają powlekająco i wykrztuśnie, dlatego często wchodzą w skład mieszanek ziołowych przy schorzeniach układu oddechowego, zwłaszcza przy suchym kaszlu u palaczy, przy chrypce, a także przy wrzodach żołądka jako lek osłaniający. Liście babki lancetowatej lub szerokolistnej stosuje się także zewnętrznie przy ukłuciach przez pszczoły, osy, komary lub inne owady pocierając zmiażdżonym liściem miejsca ukłute albo też sporządza się okład ze zmiażdżonych liści, przeciwdziałający obrzękom i uśmierzający ból.
NAPAR:
1,5 łyżki suszu liści babki zalać 1,5 szklanki wrzątku i odstawić pod przykryciem na 15-20 min. do naciągnięcia. Następnie odcedzić i pić małymi porcjami w ciągu dnia. Na bolesne, zapalone i trudno gojące się rany, wrzody, czyraki itp. przykłada się starannie wymyte gorącą wodą i ostudzone liście babki lub miazgę zmieniając okład co jakiś czas. Usuwamy w ten sposób zarazem nieczystości i obniżamy gorączkę chorego miejsca
POROST ISLANDZKI (50 G) ziele - PŁUCNICA ISLANDZKA
Waga: 50 g
Płucnica islandzka to pewny i silny w działaniu surowiec zielarski, niegdyś popularny, obecnie wycofany z Farmakopei Polskiej VI. Porost islandzki, czyli płucnica islandzka należy do plechowców, czyli do roślin niższych, których ciało nie jest zróżnicowane na wyspecjalizowane organy, typowe dla roślin wyższych. Ta piękna roślina zielarska należy do gromady Lichenophyta (Lichenes) i rośnie stosunkowo często w suchych borach iglastych w górach i na niżu. Porasta ziemię, pnie drzew, skały i głazy. Bardzo pospolicie występuje w krajach północy. W Polsce jest pod częściową ochroną. Porosty są to złożone symbiotyczne organizmy. Plecha porostów składa się z dwóch organizmów: grzyba i glonu, które ze sobą współżyją pod względem fizjologicznym (grzyb dostarcza glonom wody z solami mineralnymi i stanowi zewnętrzną ochronną otoczkę, a glon przeprowadza proces fotosyntezy w wyniku, której powstają głównie cukry i tłuszczowce). Często do plechy porostów dołączają się bakterie azotowe wiążące wolny azot z powietrza, dzięki czemu roślina wytwarza substancje azotowe białkowe i niebiałkowe. Porosty rozmnażają się wegetatywnie przy pomocy soredium (soredia = urwistki) i isydium (izydia). Oba odłamki plechy zawierają obydwa organizmy. Interesująca nas płucnica islandzka ma plechę brunatną lub brunatnozieloną (zależenie od wilgotności panującej w środowisku życia rośliny), silnie rozgałęzioną, dichotomicznie powycinaną, spłaszczoną, liściokształtną, brzegiem nierównomiernie ząbkowaną i o brzegach podwiniętych do wewnątrz, środkowa część plechy przytwierdza się do podłoża dolną powierzchnią, specjalnymi nitkami grzyba – chwytnikami (ryzoidy). Ciało płucnicy jest poplamione na czerwonawo i biało. Jako ciekawostkę podaję, że porosty mają zdolność wytwarzania zarodników w apothekiach czyli w miseczkach (produkuje je część grzybowa).
Napar: 2 łyżki plechy zalać 1 szkl. wrzącej wody; odstawić na 30 min. i przecedzić. Pić 4-6 razy dz. po 50 ml (zasada często i mało); Odwar: 2 łyżki plechy zalać 1 szkl. wody; gotować 15 minut; przecedzić. Pić jak napar.
Waga: 25 g
Płatki róży w naszej ofercie są to najwyższej dostępnej na rynku jakości płatki wykorzystywane m.in. w sporządzaniu aromatycznych i smakowitych wywarów oraz herbat. Idealnie sprawdzają się w ekskluzywnych kąpieli spa. Używane są również w produkcji mydeł, kul kąpielowych oraz płukanek i naparów.
Zawarty w płatkach olejek różany oprócz wyjątkowego, zniewalającego zapachu posiada również szereg pielęgnacyjnych i aromaterapeutycznych właściwości. Poprawia nawilżenie skóry, przywraca prawidłowe Ph skóry, posiada właściwości regenerujące m.in poprzez pobudzanie produkcji kolagenu. Działa uspokajająco i relaksująco, dlatego po męczącym, stresującym dniu w pracy polecamy relaksującą kąpiel z pąkami róży.
HYZOP LEKARSKI (50 g) - zioła sklep
Waga: 50 g
Hyzop lekarski (Hyssopus officinalis L.), znany wcześniej także jako izop, a w medycynie ludowej pod nazwą józefek lub józefka, jest zimotrwałym półkrzewem z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae), dawniej wargowych (Labiateae). Roślina osiąga zwykle wysokość 40-60 cm, jej łodygi są czterokanciaste, u nasady zdrewniałe, w górnej części zielone. Liście ma lancetowate, zaostrzone, całobrzegie, podwinięte, naprzemianległe, prawie siedzące. Cała roślina jest gruczołowato owłosiona, o charakterystycznym, aromatycznym zapachu. Drobne kwiaty hyzopu, o szafirowofioletowym zabarwieniu (niekiedy różowe, czerwone lub białe), zebrane w gęste, jednostronne nibykłosy, ładnie kontrastują z ciemnozielonymi liśćmi. Owoc - rozłupnia rozpada się na cztery graniasto - jajowato - podłużne, ciemnobrunatne rozłupki.
W kuchni
stosowane jest jako przyprawa świeże i suszone ziele hyzopu, o przyjemnym, balsamicznym, słodkawokamforowym zapachu i cierpkim, korzennym smaku. Przyczynia się do łatwiejszego przyswajania nawet ciężkostrawnych potraw; działa pobudzająco na gruczoły całego przewodu pokarmowego. Drobno posiekanymi listkami hyzopu można przyprawiać gotowane i smażone ziemniaki, surówki i sałatki wielowarzywne, smażone dania mięsne, gotowane ryby, zimne przystawki, zupy mięsne oraz warzywne (fasolowa, kalafiorowa, ziemniaczana), pasztety mięsne, jajecznicę, majonez, sosy, twarożek ze śmietaną. Hyzop doskonale harmonizuje z pietruszką i fasolą.
Napar: 1 łyżka stołowa suszu na 1 szklankę wrzątku, parzyć pod przykryciem 15-20 minut, pić 2-3 razy dziennie po 1/2 szklanki
IMBIR CAŁY - KŁĄCZA (50 g) przyprawa
Waga: 50 g
Imbir w kuchni
smakiem od świeżego i nie można go używać
wymiennie. Surowy imbir dodaje świeżości i
pikantności owocom morza, polepsza smak mdłych
potraw i tłustych mięs, np. kaczki czy wieprzowiny.
Mielony najlepiej nadaje się do potraw słodkich, np.
herbatników, ciast, sałatek owocowych. Pasuje też
doskonale do pieczonych jabłek.
bo te kłócą się z jego aromatem. Świetnie za to
komponuje się z przyprawami korzennymi: zielem
angielskim, liściem laurowym, goździkami, gałką
muszkatołową i pieprzem.
ANYŻ MIELONY ~~ 25 g BIEDRZENIEC, ANYŻEK
Waga: 25 g
Waga: 25 g
Estragon jest podstawowym składnikiem różnych mieszanek smakowych, np. ziół prowansalskich czy bouquet garni. Jeśli dodajemy przyprawę podczas gotowania dania, należy wsypać ją pod koniec gotowania, bowiem wysoka temperatura i zbyt długie gotowanie zabija jej smak. Estragon to przyprawa stosowana do licznych dań i dodatków, takich jak: omlety, sosy (Bernaise, szczawiowo - estragonowy, cytrynowy, Lyoński, tatarski, Remulade), doskonały do drobiu, wołowiny, baraniny i wielu warzyw. Bardzo dobry również do kwaszenia ogórków. Należy jednak uważać z jego dawkowaniem, ponieważ jego nadmiar łatwo może zagłuszyć charakter potrawy.
Waga: 50 g
Surowiec przyprawowy oraz zielarski.
Z owoców głogu można robić wino i różnego rodzaju przetwory spożywcze, np. dżem, herbatki owocowe.
Sposób przygotowania herbatki:
1 łyż./filiżankę zalać wodą o temp. 96 st. C, parzyć 5-8 min.
ŚWIETLIK ŁĄKOWY (50 g) - zioła sklep
Waga: 50 g
Świetlik łąkowy – Świetlik lekarski, ptasie oczka, świeczki( Euphrasia rostkoviana Hayne) Główny rejon naturalnego występowania świetlika to środkowa Europa. W Polsce występuje szczególnie w rejonach południowych, także w górach aż po regiel górny, na wilgotnych łąkach, pastwiskach, torfowiskach i brzegach lasów. Jest niewielką rośliną do 40 cm silnie rozgałęzioną. Żyje półpasożytniczo na korzeniach niektórych roślin łąkowych. Liście ma ciemne ogonkowe, ułożone naprzeciwlegle, są owalne, brzegiem ząbkowane, w czasie kwitnienia od dołu łodygi obumierające. Na szczycie pędów tworzą się groniaste kwiatostany. Poszczególne kwiatki są drobne, białe z fioletowymi żyłkami i z żółtą plamką na dolnej wardze. Na tle zieleni kwiaty wyglądają jak świeczki lub świetliki – stąd ich nazwa. Kwitnie od lipca do września Owocem jest torebka z drobnymi nasionami. W Polsce występuje 15 gatunków świetlika, które są do siebie bardzo podobne i mają taką sama wartość leczniczą. Świetlik zbiera się w miejscach masowego występowania, scinając ulistnione pędy w okresie kwitnienia, ale przed momentem wytworzenia torebek nasiennych. Suszy się je rozłożone cienką warstwą. Surowcem jest ziele.
Odwar. 1 łyżkę ziela świetlika zalać szklanką letniej wody, wymieszać i ogrzewać pod przykryciem przez 30 minut nie dopuszczając do wrzenia, odcedzić. Pić 2 razy dziennie po ½ szklanki odwaru. Odwar można stosować do okładów lub przemywań.
Wyciąg. 1 łyżkę ziela świetlika zalać szklanka przegotowanej letniej wody i pozostawić na 6 godzin, odcedzić. Pić 2 razy dziennie po szklance wyciągu.
Waga: 50 g
Idealna kompozycja smakowa do przygotowania duszonych i smażonych żeberek. W gotowej potrawie czuje się zapach i aromat czosnku, bazylii.
Skład: - papryka słodka,
- imbir mielony,
- gorczyca mielona,
- czosnek granulowany,
- pieprz czarny mielony,
- ziele angielskie mielone,
- cynamon,
- cukier,
- sól.
WARZYWA SUSZONE ~~ 50 g Włoszczyzna kostka
Waga: 50 g Zastosowanie: Do zup, sosów, potraw duszonych i gotowanych. Skład:
Seler, marchew, pietruszka i por.