Hałas spadających rzeczy Kakao. Rozkoszuj się smakiem porannego kakao. Sprawdź ceny dostępnych produktów by dokonać zakupów online||kakao, oferty, ceny, oferty Sklepy internetowe. Niskie ceny, promocje. Internetowy pasaż handlowy Market24.com.pl

Hałas spadających rzeczy został uhonorowany prestiżową nagrodą Premio Alfaguara de Novela 2011. Hałas spadających rzeczy to opowieść o przerwanej przyjaźni. Ale także historia o miłości w niewłaściwych czasach oraz portret pokolenia sparaliżowanego strachem. I frapująca podróż w przeszłość pewnego człowieka i pewnego kraju. Kolumbia, Bogota, rok 1995. Kiedy Antonio Yammara poznaje przy stole bilardowym Ricarda Laverde, od razu wie, że życie nowego znajomego kryje niejeden sekret. Wkrótce Laverde ginie na ulicy od kuli zabójcy. Ciekawość Antonia, przypadkiem ciężko ranionego w tym zamachu, przeradza się w prawdziwą obsesję. Przekonany, że rozwiązanie zagadki pozwoli mu rozwikłać własne problemy, Yammara podejmuje prywatne śledztwo, które zaprowadzi go aż do wczesnych lat siedemdziesiątych, kiedy Kolumbia przeżywała początki kokainowego boomu i prawdziwą inwazję młodych idealistów z amerykańskiego Korpusu Pokoju. Na swej drodze spotyka córkę zabitego Ricarda i razem rekonstruują dramatyczną historię jej rodziców i ich trudnych, najczęściej błędnych wyborów. W tle opowieści dwie katastrofy lotnicze, zamachy terrorystyczne, ruchliwa i tłoczna Bogota, tropikalne brzegi rzeki Magdaleny i hacjenda narkotykowego barona Pabla Escobara. Juan Gabriel Vásquez urodził się w Bogocie w 1973 roku. Jest autorem zbioru opowiadań Los amantes de todos los Santos (2001) i kilku powieści. Po polsku ukazała się dotychczas Sekretna historia Costaguany (MUZA SA 2009).

Informacje dodatkowe
Producent	Juan Gabriel Vasquez

Informacje dodatkowe
Producent	Juan Gabriel Vasquez

Pamiętnik i inne pisma z getta.

Wydanie 2012r. Oprawa twarda. Strony 304. Format 14x20cm. Korczak podczas wojny z oddaniem zabiegał o dobro swoich podopiecznych, a jeszcze starał się ratować kolejny dom dziecka, w którym panowały wyjątkowo ciężkie warunki. Pamiętnik przedstawia nie tylko bieżące wydarzenia z życia Domu Sierot i warszawskiego getta, Korczak dokonuje w nim także przeglądu swojego życia, wraca do czasów dzieciństwa i młodości. Najbardziej wstrząsające są ostatnie refleksje Korczaka, który wie już, że wysiedlenie z getta jest nieuchronne. Pamiętnik to lektura pełna emocji, strachu, wspomnień. Ukazuje wychowawcę i pisarza, który dzielnie zmaga się z okrucieństwem losu, ale też ukrywa przed światem własne słabości. Na pozostałe teksty zamieszczone w książce składają się m.in. rozmyślania pesachowe, wspomnienia, przypowieści, teksty do gazetki Domu Sierot, zapiski o Głównym Domu Schronienia, sprawozdania wychowawcze i gospodarcze, listy do Adama Czerniakowa, przyjaciół, księdza, do piekarzowej. Z tych pism wyłania się obraz wnikliwego, wrażliwego na krzywdę obserwatora codzienności i opiekuna do głębi przejętego losem tych, za których czuł się odpowiedzialny. Pisanie Pamiętnika Janusz Korczak rozpoczął w maju 1942 roku. Ostatnia notatka pochodzi z 4 sierpnia. Następnego dnia poszedł ze współpracownikami i z dziećmi na Umschlagplatz, skąd trafili do Treblinki. Znacie ulicę Smoczą. Taka była jak zawsze. Tylu ludzi - tłoczą się - śpieszą się - kłócą się i targują - wykrzykują, co ma kto na sprzedaż: ten kartofle, ten papierosy, ten garderobę, ten cukierki. A piękny chłopiec cicho, bardzo cicho, najciszej - leżał na śniegu, leżał na białym, leżał na czystym białym śniegu. Obok niego stała matka i powtarzała raz po raz: - Ludzie, ratujcie. To była z pewnością jego matka. - Tylko te dwa słowa - i nie krzyczała - powtarzała wyraźnym szeptem tylko to i nic więcej: - Ludzie, ratujcie, ludzie, ratujcie. A ludzie przechodzili, nikt go nie ratował - nie robili nic złego, bo ratunek nie był mu już potrzebny. Leży cichy i taki pogodny, tak jasny na białym śniegu. Usta ma uchylone, jakby uśmiechał się - nie zauważyłem, jakiego koloru wargi, ale chyba różowe. I zęby białe. I oczy ma uchylone, a w jednym oku, w samej źrenicy - mała iskierka, chyba gwiazdka najmniejsza z małych - świeci gwiazda. - Ludzie, ratujcie, ludzie, ratujcie. (fragment maszynopisu Dwie trumny, zima 1941/1942) Przejmujące w dzienniku jest zestawienie realności Domu Sierot, śmierci oglądanej na ulicach z nieustannym poczuciem, że życie w getcie jest rodzajem gry, w której ludzie są pionkami, spektaklu według scenariusza, którego nikt dokładnie nie zna. A jednocześnie stawką jest życie. (...) Pośpiech, potworne zmęczenie, ciśnienie rozgrywającego się w getcie koszmaru nadają narracji zdyszany, urywany rytm. Korczak nie zrezygnował jednak z autoironii, swego wielkiego sojusznika i wiary w człowieka. Jacek Tomczuk, Rzeczpospolita

Informacje dodatkowe
Producent	Janusz Korczak

Informacje dodatkowe
Producent	Janusz Korczak

Cena: 46.09 zł