Trzeci tom felietonów zebranych Stefana Kisielewskiego zawiera wybór jego tekstów drukowanych w latach 1945–1987, które autor zebrał w książkach „Lata pozłacane, lat szare” oraz w emigracyjnym tomie „Moje dzwony trzydziestolecia”. Felietony te tworzą, wedle słów Kisiela, swego rodzaju duchowy kalejdoskop, który dla autora jest zarazem jego dziennikiem duszy, wielką panoramą naszych czasów utkaną z błyskotliwych, przenikliwych i niekiedy złośliwych obserwacji Stefana Kisielewskiego.
Stefan Kisielewski (1911-1991) - pisarz, kompozytor, krytyk muzyczny, publicysta, nazywany pierwszym felietonistą Rzeczypospolitej. Przez 45 lat publikował felietony w \"Tygodniku Powszechnym\", podpisując się po prostu: Kisiel. W latach 1957-1965 był posłem na Sejm PRL z ramienia koła poselskiego Znak (obok Tadeusza Mazowieckiego, Jerzego Zawieyskiego oraz Stanisława Stommy). Był autorem m.in. powieści: \"Sprzysiężenie\", \"Zbrodnia w dzielnicy północnej\", \"Widziane z góry\"; szkiców muzycznych: \"Gwiazdozbiór muzyczny\"; zbiorów felietonów: \"Rzeczy małe\", \"100 razy głową w ścianę\", \"Materii pomieszanie\"; oraz najsłynniejszych: \"Abecadła Kisiel\" i \"Dzienników\". W 1990 roku ustanowił nagrodę swojego imienia (Nagroda Kisiela), która przyznawana jest do dziś (wśród laureatów m.in.: Władysław Bartoszewski, Jerzy Waldorff, Jerzy Giedroyc, ks. Józef Tischner, Lech Wałęsa, Stanisław Tym, Jan Nowak-Jeziorański)
Czwarty tom felietonów zebranych Stefana Kisielewskiego zawiera jego teksty pisane dla \"Tygodnika Powszechnego\" w latach 1945-1989 a niedopuszczone do druku przez cenzurę. Zbiór ten stanowi komplementarne uzupełnienie poprzedniego tomu \"Wołanie na puszczy\". Twórczość felietonistyczna była dla Kisiela niezmiernie istotna, sam uznawał ją za swoisty \"dziennik duszy\" pisany w cotygodniowych odcinkach \"o pewnej stałej barwie - myślowej i stylistycznej\".
Wstęp: Andrzej Hejmej
Kisiel wielokrotnie przywoływał słowa Skrzetuskiego wypowiedziane do Podbipięty: Wszelako w tej książce dziwne jest materii pomieszanie. Idea ta przyświecała mu właśnie przy książce zbierającej jego teksty różnorodne tematycznie i stylistycznie, pisał we wstępie: tematyka tych artykułów – nader różna: polityka, literatura, muzyka, estetyka, wspomnienia, reportaże, istne MATERII POMIESZANIE. Cennym uzupełnieniem niniejszego tomu są rzadko pisane przez Kisiela eseje z podróży krajowych (Warszawa, Poznań, Wrocław, Szczecin, Podhale) i zagranicznych (Francja, Anglia, Rumunia, Czechy) oraz szkice o literaturze z tomu „Z literackiego lamusa”.Jak więc widać, piszę i piszę. Przeciwnicy zmieniają poglądy, następuje zmiana warty – a ja piszę. Zmienia się etap, zmieniają się przyjaciele i wrogowie – a ja piszę. Sam się zmieniam, czytelnicy się zmieniają – a ja piszę. Ale zawsze usiłuję zachować pewne kryteria stałe, niezmienne, zachowałem też czytelników najstarszych, wiernych, którzy zęby stracili na moim pisaniu i znają je lepiej ode mnie samego. Dostałem już od nich dobre parę skrzyń listów. I dalej piszę. Biorę ilością: „Tygodnik Powszechny” ma mały nakład, nie przeczyta ktoś pierwszego czy drugiego felietonu, przeczyta piętnasty, dwudziesty, pięćdziesiąty – grunt się nie zrażać. Więc dalej piszę. Piszę i piszę. A piszę.Stefan KisielewskiStefan Kisielewski (1911–1991) – pisarz, kompozytor, krytyk muzyczny, publicysta, nazywany pierwszym felietonistą Rzeczypospolitej. Przez 45 lat publikował felietony w „Tygodniku Powszechnym”, podpisując się po prostu: Kisiel. W latach 1957–1965 był posłem na Sejm PRL z ramienia koła poselskiego Znak (obok Tadeusza Mazowieckiego, Jerzego Zawieyskiego oraz Stanisława Stommy). Był autorem m.in. powieści: „Sprzysiężenie”, „Zbrodnia w dzielnicy północnej”, „Widziane z góry”; szkiców muzycznych: „Gwiazdozbiór muzyczny”; zbiorów felietonów: „Rzeczy małe”, „100 razy głową w ścianę”, „Materii pomieszanie”; oraz najsłynniejszych: „Abecadła Kisiela” i „Dzienników”. W 1990 roku ustanowił nagrodę swojego imienia (Nagroda Kisiela), która przyznawana jest do dziś (wśród laureatów m.in.: Władysław Bartoszewski, Jerzy Waldorff, Jerzy Giedroyc, ks. Józef Tischner, Lech Wałęsa, Stanisław Tym, Jan Nowak-Jeziorański).
