Slavoj Žižek (ur. 1949), słoweński filozof społeczny, światowej sławy enfant terrible antykapitalizmu, rozmawia tu z Koreańczykami (południowymi, nie północnymi, aż tak lewicowy nie jest). Z tej książki-wywiadu opublikowanej jesienią 2013 roku można się dowiedzieć, co Žižek myśli o podstawowych kwestiach dzisiejszego świata: polityce jako takiej, ponowoczesności, demokracji, przemocy i rewolucji. Można też poznać jego wizję walki z niesprawiedliwościami tego świata. Nowe, lepsze społeczeństwo jest tym „niemożliwym”, do którego trzeba dążyć. Rewolucja – tu zupełnie pozbawiona przemocy poza przemocą „symboliczną” – nie ma polegać tylko na modyfikacjach wewnątrz układu odniesienia, lecz na zmianie samego tego układu. Polityka jest dziedziną ostatecznych decyzji, które nie mają już żadnych wyższych instancji dających oparcie. Człowiek ponowoczesny to człowiek takich decyzji. W tym heroiczno-rewolucyjnym nastawieniu, przekonany, że dzisiejszy kapitalizm rozwiódł się z demokracją, Žižek szuka możliwych rozwiązań w wydarzeniach ostatnich lat, zwłaszcza w ludowych rewoltach krajów arabskich. Nie gardzi rozważaniami nad Hollywood, powieścią kryminalną, populizmem w Ameryce Łacińskiej czy nowym kolonializmem Chin. Wszędzie tam, w grząskim świecie pozbawionym jakiejkolwiek z góry zadanej harmonii, może nagle wychynąć zbawcze „niemożliwe”.
Nazwijmy go rokiem niebezpiecznych marzeń. Pamiętny 2011 zaskoczył świat serią wstrząsających zdarzeń. Podczas gdy protestujący w Nowym Jorku, Kairze, Londynie i Atenach wychodzili na ulice w poszukiwaniu wolności, niejasne destrukcyjne fantazje inspirowały rasistowskich populistów w miejscach tak od siebie odległych jak Węgry czy Arizona, osiągając przerażającą kulminacje w działaniach masowego mordercy Andersa Breivika.
Ukryte niezadowolenie drąży podziemia, zbiera się gniew, aż w końcu wybuchnie nową falą rewolt i niepokoi. Wydarzenia 2011 roku są znakami nadchodzącej politycznej rzeczywistości. Ograniczonymi, zniekształconymi – czasami nawet perwersyjnymi – fragmentami utopijnej przyszłości, uśpionymi w teraźniejszości.
Dziś, gdy w skład rządzącej Norwegią koalicji po raz pierwszy w historii weszła Partia Postępu, do której należał Breivik, książka Žižka staje się tym bardziej aktualna.
„Wielki prowokator, niezwykle sugestywny i nawet przystojny… Žižek pisze z urzekającą pasją i aforystyczną energią.”
„Los Angeles Times”
„Ulubiony myśliciel młodej, europejskiej awangardy intelektualnej.”
„Observer
