Giorgio Agamben jest dzisiaj jednym z najszerzej dyskutowanych żyjących filozofów, niektórzy nazywają go nawet \"współczesnym myślici elem numer jeden\". Skromniejsze pochwały określają go jako \"najprzenikliwszego z piszących dzisiaj we Włoszech filozofów politycznyc h\" (Zygmunt Bauman). Filozofię Agambena wyróżnia z jednej strony głęboka erudycja, z drugiej zaś wyważone połączenie eklektyzmu i no woczesności. Potrafi on w najdawniejszych tekstach i dziełach rozpoznać rozmaite oblicza współczesności, i, będąc doskonale obeznany m z najnowszymi prądami refleksji humanistycznej, posługiwać się wypracowanymi przez nie narzędziami, nie popadając zarazem w żadną ortodoksję. Jest także mistrzem słowa, dzięki czemu swoista archeologia współczesności, jaką uprawia, staje się sama w sobie prawdzi wym dziełem sztuki. Profanacje to ostatnia książka Agambena, a zarazem pierwsza, która ukazuje się w Polsce. Składa się na nią dziew ięć krótkich, choć pełnych treści esejów filozoficznych, w których autor prowadzi czytelnika przez meandry współczesnego świata, maj ąc za przewodnika pojęcie profanacji. \"Sprofanować znaczy przywrócić powszechnemu użytkowi coś, co zostało umieszczone w sferze świę tości\". Profanacja, twierdzi Agamben, jest jedynym politycznym obowiązkiem naszych czasów: oznacza akt buntu przeciw wszelkim odmian om fałszywego uświęcenia w ramach instytucji politycznych. W książce znajdziemy także mistrzowsko napisane eseje o geniuszu, pamięci , pożądaniu, parodii, sztuce filmowej i magii.
Wydanie 2010r.
Oprawa twarda.
Strony 134.
Format 15,0x21,0cm.
Dlaczego nagość nie jest po prostu brakiem ubrania? Co łączy bulimię i starożytne święta? Na czym polega siła niemocy? Jak odczytać prozę Kafki? Czym grozi redukcja tożsamości do czysto biologicznych danych? Czym jest współczesność? Co to jest ciało chwalebne?
Komu nie jest obojętna kondycja człowieka we współczesnym świecie, powinien sięgnąć po \"Nagość\". Agamben swobodne porusza się w obrębie różnych dziedzin: teoria literacka, myśl polityczna, tradycja filozoficzna, badania religioznawcze, literatura i sztuka - wszystko to w połączeniu z klarownością wywodu dają szeroki obraz rzeczywistości.
Giorgio Agamben maluje obraz prowokujący, stymulujący wyobraźnię i zmuszający do namysłu.
Wydanie 2009 format 13,5 x 20,5 cm oprawa miękka stron 208 Jeśli to prawda, że każde dzieło z przeszłości tylko w określonych momentach swojej historii może być odczytane w całości, to - jak się zdaje - dla Listów świętego Pawła czas nadszedł właśnie teraz. Giorgio Agamben przywraca im ich mesjanistyczne znaczenie, które na nowo kształtuje perspektywę liczącej już dwa tysiące lat tradycji interpretacyjnej: w tym ujęciu święty Paweł nie był założycielem religii uniwersalnej, nie zapowiadał nowej tożsamości i nowego powołania, przywoływał natomiast każdą tożsamość i każde powołanie; nie zniósł starego prawa, lecz otworzył je na nowe zastosowanie - takie, które mieści się poza wszelkim prawem. Od nowiny świętego Pawła do tez Waltera Benjamina o historii (które niekiedy zawierają niezwykłe z tej nowiny zapożyczenia), zamiana przeszłości i przyszłości, wspomnień i nadziei buduje jądro mesjanizmu. Czas mesjanistyczny to czas obecny - jako odcinek czasu świeckiego, usytuowany między zmartwychwstaniem Jezusa a apokaliptycznym końcem, konstruuje się on w doświadczeniu współczesności. Książka Agambena trzyma się mesjanistycznego wzoru ``zawrotnej rekapitulacji``: egzegetyczna wiedza o Biblii przechodzi w iluminacje filozofa, który - wychodząc od Schmitta, Kafki i Scholema - bada teksty świętego Pawła i znajduje w nich pojęciowe korzenie heglowskiej dialektyki.
