Jacy jesteśmy? Rozważania o suwerenności i wolności każdego z nas. Profesor Ryszard Legutko, filozof, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego i czynny polityk proponuje współczesnym Polakom głęboką refleksję na temat suwerenności. Nawiązując do bolesnej historii naszego kraju podkreśla jak trudna jest, w epoce określanej jako czasy wolności, zachować niezależność w myśleniu i działaniu. Stara się również odpowiedzieć na pytanie, dlaczego polska suwerenność jest ciągle zagrożona. Książka jest zbiorem tekstów publikowanych i wygłaszanych w różnych miejscach przez ostatnich kilka lat. Dotyczą spraw ciągle aktualnych, wśród których autor rozważna problem suwerenności państwa, narodu, umysłu. Autor stawia tezę, że odzyskanie pełnej suwerenności stanie się warunkiem pomyślnej przyszłości Polski. Proponowana publikacja jest nie tylko wnikliwym i krytycznym opisem stanu rzeczy, ale powinna stanowić także inspirację do zmian w sposobie myślenia i rozumienia podejmowanego problemu.
Autor opisuje genezę antykaczyzmu, jego przejawy i skutki. Zasadnicza część tekstu poświęcona jest próbie znalezienia odpowiedzi na pytanie o powody tego zjawiska. Szczególne miejsce w książce zajmuje opis przejawów i skutków stosowania podwójnych standardów w debacie publicznej oraz zanik racjonalności wyborcy w podejmowaniu decyzji politycznych - \"atrofia rozumu politycznego\". Analizuje także szczególną sytuację światopoglądową w Europie, będąca w Polsce dodatkowym argumentem wspierającym antykaczyzm.
Ostania część tekstu stanowi odtworzenie przebiegu dyskusji wokół projektów lustracyjnych.
Wydanie 2012r.
Oprawa broszurowa.
Strony 198.
Format 14,5x20,5cm.
Ryszard Legutko przedstawia przygnębiającą diagnozę choroby toczącej duszę polską, skażoną przez komunizm, pozbawioną korzeni i właściwych wzorców, reprezentowanych przez inteligencję wymordowaną w Katyniu i na Syberii. Zwykłym stanem polskiej duszy jest dzisiaj uległość, nie hardość, czego potwierdzeniem są zasmucające wydarzenia ostatnich kilku lat, szczególnie katastrofa smoleńska.
Wydanie 2012r.
Oprawa broszurowa.
Strony 320.
Format 14,5x20,5cm.
Ryszard Legutko – profesor filozofii, naukowiec, publicysta i polityk, tłumacz i komentator dzieł Platona, autor książek o tematyce społeczno-politycznej.
Wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego (Instytut Filozofii), prezes Ośrodka Myśli Politycznej w latach 1992-2005, obecnie poseł do Parlamentu Europejskiego.
Autor m.in. książek Platona krytyka demokracji (1990), Spory o kapitalizm (1994), Tolerancja. Rzecz o surowym państwie, prawie natury, miłości i sumieniu (1997), Traktat o wolności (2007), Esej o duszy polskiej (2008, 2012), wyborów esejów i felietonów Bez gniewu i uprzedzenia (1989, Nagroda PEN Clubu), Nie lubię tolerancji (1993), Etyka absolutna i społeczeństwo otwarte (1994, Nagroda im. Andrzeja Kijowskiego), Frywolny Prometeusz (1995), O czasach chytrych i prawdach pozornych (1999), Raj przywrócony (2005), Podzwonne dla błazna (2006).
Książka niniejsza traktuje o podobieństwach między komunizmem i socjalizmem a liberalną demokracją. Człowiek socjalistyczny i liberalno-demokratyczny nie tylko nie mają pamięci, lecz z nią walczą, relatywizują jej przekaz. Oba ustroje wytwarzają – przynajmniej w warstwie oficjalnej wykładni ideologicznej – takie nastawienie do świata, dzięki któremu człowiek czuje się znacznie swobodniej niż kiedykolwiek w przeszłości. Zrzuca z siebie ogromną część związków lojalnościowych i zobowiązań, jakie go do tej pory pętały: religijne, obyczajowe, narodowe, środowiskowe, tradycyjne, autorytetowe. We współczesnym świecie w coraz większym stopniu bierze się w obronę rzeczy wulgarne, brzydkie i oburzające, które naturalnie określają aspiracje człowieka liberalno-demokratycznego, co ten coraz śmielej i z coraz mniejszym wstydem potwierdza.
„Napisanie książki o Sokratesie — pisze Ryszard Legutko — jest dla historyka filozofii tym, czym dla aktora zagranie Hamleta — wielką pokusą oraz życiowym wyzwaniem”. Książka niniejsza to owoc dwudziestoletniej pracy interpretacyjnej autora, ciągłych powrotów do lektur Platona, Ksenofonta, Arystofanesa, Arystotelesa, Plutarcha i innych piszących o Sokratesie. Jego filozofia zawiera wiele składników niejasnych, rodzących sporne interpretacje. Do wszystkich lub niemal wszystkich kwestii spornych autor starał się w swej pracy odnieść: „Historycy filozofii od dawna mówili o myśli Sokratejskiej, że jest pełna paradoksów. Lecz takie określenie jest dopiero postawieniem problemu, nie zaś jego rozstrzygnięciem. Czy paradoksy Sokratejskie dadzą się wyjaśnić i rozwiązać? Odpowiedzi na to pytanie będzie poświęcona niniejsza książka”.
„W Sokratesie ogniskuje się wszystko, co najważniejsze w filozofii: skomplikowana teoria i niepowtarzalna sztuka życia, wielkie idee i fascynujące jednostkowe doświadczenie, aspiracje do doskonałości i przenikliwa krytyka, dążenie do systemu i aporyczność myślenia. […] Badanie myśli Sokratesa to również badanie początków europejskiej filozofii człowieka. Wszystko, co nastąpiło później, było dopowiedzeniem, rozwinięciem czy polemiką z Sokratejskimi ideami. Trudno sobie wyobrazić, jak wyglądałby nasz obraz samych siebie, gdyby nie pytania, jakie wówczas postawił Sokrates — o dobro, o sprawiedliwość, o dobre życie — i gdyby nie odpowiedzi, jakich udzielił: że należy dbać o duszę, że rozum jest najszlachetniejszą władzą w człowieku, że prawda, dobro i cnota są najgodniejszymi celami, że niesprawiedliwości nie wolno nigdy popełniać i że życie sprawiedliwe warte jest największej ofiary”.
